Fic ไขลานที่หยุดนิ่ง [ยักษ์กินอ๊อด] ตอนที่ 5

Fic ไขลานที่หยุดนิ่ง [ยักษ์กินอ๊อด] ตอนที่ 5

Fic 9 ศาสตรา [ไขลานที่หยุดนิ่ง] Pairing: ยักษ์กินอ๊อด

Reta: R-15(มั้งนะ)

 #คือเนื้อเรื่องจะต่อจากตอนจบในเรื่องนะจ๊ะ คืออินมากจนแต่งอ่าาาา

FB: https://www.facebook.com/Toyyesanjo/

TW: https://twitter.com/KToyye

………………………………………………………………………………………………………..

ท่ามกลางน่านฟ้าอันไร้ขอบเขตเรือสีดำทมิฬเคลื่อนที่โดยไม่รู้ถึงชะตากรรมของเจ้าของมันในอีกไม่นานนัก เรือค้านี้กำลังมุ่งไปทิศตะวันออกสู่แผ่นดินใหญ่ซึ่งเป็นจุดปล่อยสินค้าแหล่งใหญ่ ในระหว่างทางมีเรือเหาะขนาดส่วนมาเทียบท่า ปรากฏร่างของบุรุษหน้าคมสันโครงหน้าดังราชสีห์ดวงตาดุดันคิ้วดำเข้ม รัศมีแห่งความยำเกรงแผ่ออกมา อ้างตนคือราชทายาทของราชาแห่งรามเทพนครแต่เป็นเพียงบุตรนอกสมรสเท่านั้นได้ข่าวว่าสามารถจับวีรชนในตำนานได้จึงขอชมเป็นขวัญตา บุรุษผู้กล่าวอ้างนี้ขอซื้อวีรชนนี้ เนื่องด้วยถูกใจยิ่งนัก ถึงแม้จะตกลงราคากันเสร็จแต่ความแคลงใจของเจ้าของเรือก็มิหาย ระหว่างไปรับเงินก็สั่งให้ลูกน้องไปรับแทนตนจะอยู่ที่เรือรอบส่งจดหมายนกอาคมแจ้งขอกำลังเสริมจากผู้อยู่เบื้องหลัง

ทางด้านมารตาได้เตรียมเรือเหาะเหล็กประจัญบานแห่งนครคีรีกัณฑ์ซุ่มอำพลางตัวภายใต้กลุ่มเมฆโดยรอบทั้งหมด 6 ลำดักรอในเส้นการเดินเรือของเป้าหมาย โดยมีเรือขนาดเล็กที่รวดเร็วที่สุดในโลกในขณะนี้ติดเสริมใบพัดไว้ที่ท้ายเรือและที่ท้ายบอลลูน ด้วยความที่ต้องการความเร็วเกราะเหล็กจึงบางมากนั้นคือข้อเสียเข้าร่วมจำนวน 2 ลำไว้ขนเหล่าผู้ที่จับตัวไปทั้งหมดและไล่ล่าอีก 4 ลำเป็นเรือหุ้มเกราะหนา 3 นิ้ว ปืนใหญ่ไม่สามารถยิงเจาะได้ข้อเสียเคลื่อนที่ช้าจึงไว้ดักจับ

ทางด้านทารคาหลังปลดปล่อยอ๊อดออกมาจากกรงมือทั้งสองกระชากโซ่ตรวนทั้งแขนขาออก สำรวจร่างกายอันหวงแหนตามร่างกายไม่มีการเฆี่ยนตีมีเพียงรอบแดงรอบข้อมือและเท้าเท่านั้น

“ กลัวหรือเปล่า “ อดีตราชันกล่าวแผ่ว

“ ไม่จ๊ะ เพราะยังไงพี่ทารคาก็มาช่วยฉัน “

“ หึ มาเถอะ เริ่มแผนขั้นต่อไปกัน ”  หลังยักษาก็อุ้มอ๊อดด้วยมือเดียวช้อนแขนรองไว้ที่ก้นงามจับแขนทั้งสองของอ๊อดคล้องไว้ที่คอ เมื่อเห็นว่าแน่ว่าไม่มีทางทำคนตรงหน้าตกจึงเคลื่อนกายสุดด้านซ้ายซึ่งเป็นผนังโล่งแนบหูลงไปพร้อมกับที่เคะผนังไม้เป็นจังหวะ

‘ รหัส ‘

“ โลโต ( พร้อมแล้ว ) อสุรวายุภักษ์ ( อพยพ ) ท้ายเรือ “

“ พิเภก “

“ เทหะ “ หลังจบสัญญาณก็เกิดเสียงปลดตรวจและการต่อสู้ย่อมๆขึ้น

“ อ๊อดหน้าที่ของเราสองคือ ถ่วงเวลา เจ้าไม่จำเป็นต้องสู้ก็ได้ข้าได้ฟังเรื่องมาจากมารตาแล้ว “

“ ไม่จ๊ะ ฉันจะสู้จ๊ะ ฉันจะช่วยพี่สู้จ๊ะ “ อ๊อดซบหน้าลงสูดกลิ่นที่น่าหลงใหลนี้

“ ข้าจะระวังหลังให้เจ้า “ ยักษาจุมพิตเบาๆลงไปยังดวงตาที่ปิดสนิทที่ภายในนั้นยังคงกลวง

                              

                                  

“ ด้านหลังของพี่ฉันจะระวังให้เช่นกันจ๊ะ “ หลังจบประโยคเรียกรอยยิ้มของยักษาขาแกร่งก้าวเดินออกจากห้องคับแคบนี้ เมื่อไปถึงด้านบนดาดฟ้าเรือเหล่าลูกเรือและเจ้าของกำลังยืนคอยพร้อมอาวุธครบมือ ทารคามองไปรอบๆประมาณจำนวนคราวๆไว้โดยมีอ๊อดกระซิบบอกถึงสิ่งบางอยู่ข้างใต้เท้า

‘ 20 ไม่สิ ราว 30 กับอีกบางอย่างใต้นี่ เสียงเป็นสิงห์ ‘

ร่างของผู้อ้างตนพลันแปรเปลี่ยนเริ่มจากสีกายที่ค่อยๆเป็นสีมรกต เกศายาวดำเปลี่ยนเป็นสีแดงชาด เขี้ยวงอกยาว รอยเอกลักษณ์ปรากฏตามกายมรกต อดีตราชันค่อยๆวางร่างในอ้อมแขนลงทั้งคู่มีท่าทางสงบไร้ความกลัวใดๆกับจำนวนอันมากกว่ากลับกัน ฝ่ายที่จำนวนมากกลับสั่นกลัว

“ ทะ.เทหะยักษา “ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเกิดไม่ทันสมัยที่ยักษาตนนี้รุ่งเรือง หากแต่สิ่งที่เหลือทิ้งไว้ก็สามารถคาดเดาความแข็งแกร่งได้ไม่ยาก ในระหว่างท่ามกลางความสับสนนั้นอ๊อดพุ่งตัวออกไปประเคนหมัดขวาตรงให้กับคนแรกอย่างแม่นยำ แม้จะไร้ดวงตาแต่การจับตำแหน่งด้วยเสียงก็ทำได้แม่นยำลิ้นเดาะเป็นจังหวะฟังเสียงสะท้อนจับตำแหน่ง

‘ ซ้ายเข้า ‘ วีรชนยกเท้ายันเข้าใบหน้าอย่างแม่นยำ “ บาทาลูบพักตร์ “ ศัตรูมึนงงเป็นจังหวะเหมาะ อ๊อดกระโดดม้วนตัวเตะเข้าที่สันกรามอีกครั้ง “ บั่นเศียรทศกัณฐ์ “

ด้านเทหะยักษาเมื่อเห็นคนรักตนไม่มีอะไรน่าห่วงมากนักจึงหันไปสนใจการต่อสู้ของตนเอง ส่วนมาใหญ่เป็นการสู้ด้วยมือเปล่าเพียงแค่ออกแรงไม่มากเหล่ามนุษย์ก็กระเด็นไปทิศต่างๆ จับโยนเหวี่ยงราวกับเป็นลูกมะพร้าวก็ไม่ปาน เจ้าของเรือเห็นท่าไม่ดีสั่งลูกปลดล็อคประตูกรงขัง

“ โฮก!!!!! ” บัณฑุราชสีห์ร่างใหญ่ยักษ์กระโจนออกมากัดฉีกกระชากใครก็ตามที่อยู่ใกล้มัน กายสีเหลืองมีแถบน้ำตาลย้อมไปด้วยโลหิต ดวงตารี่แหลมหันจับจ้องมายังผู้ที่น่าเกรงขามที่สุด คำรามเสียงสนั่นจนเรือสั่นไหว มุ่งตรงหมายจะสังหารยักษาตนเดียวในนี้ สองมือตั้งรับจับกำเขี้ยวที่ชะโลมด้วยโลหิตนั้นไว้แรงปะทะอันรุนแรงร่างที่ยืนถึงกับไถลไปด้านหลังเล็กน้อย

“ พี่ทารคาจับไว้แน่นๆนะจ๊ะ “ อ๊อดวิ่งมาพร้อมกับมือทั้งสองปรากฏศาสตราขึ้นมาง้างมือต่อยลงไปที่สันกรามสร้างความมึนงงจังหวะนั้นยักษาสวนหมัดฮุคเข้ากระเดือก ร่างบัณฑุราชสีห์ล้มลงทันที ยักษาหันมองโดยรอบด้วยความพอใจในความหวาดกลัวของฝ่ายตรงข้าม

“ นี่เป็นโอกาสของเหล่าพวกเจ้า หากยอมศิโรราบชีวิตของพวกเจ้าจะรอด “ อ๊อดเดินกลับมายืนเคียงข้างยักษามือของทั้งคู่กุมกันไว้ หูสดับฟังเสียงที่ท้ายเรือ รอสัญญานบอกถึงการอพยพเสร็จสิ้น ยักษากวาดสายตามองบางคนที่คุกเข่าวางอาวุธ ยกเว้นเพียงเจ้าของเรือที่ยังกล้ายืนประจันหน้าอยู่

“ พี่ทารคาจ๊ะ “

“ อื้ม ภารกิจเราเสร็จสิ้นแล้วอ๊อด “

เรือเหาะบินถึงกลางหุบเขารอบข้างปรากฏเรือเหล็กขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากเมฆฉมวกมากมายถูกยิงออกมา การจับกุมได้เริ่มขึ้นแล้ว ......