I found you ll หลังจากพวกเขาออกมาจากคุกบ้าๆนั้นได้ตอนนี้พวกเขาทั้งสองหลบอยู่ที่สถานีรถไฟใต้ดินที่เลยเวลาทำการแล้วที่นี้ไร้ผู้คนและเงียบสงัดเด็กหนุ่มนั้นถอดเสื้อนอกของตัวเองใส่ให้เขาที่เปลือยอยู่พวกเขาอยู่ในมุมมืดของที่นี้เด็กนั้นตัวสั่นเทาราวกับตัวเองเป็นคนที่เจ็บตัวเองสะอื้นไห้จนเขาต้องเตือนสติ "เฮ้ ใจเย็นๆ ฉันไม่เป็นไรแล้ว พวกเราอยู่ข้างนอกแล้ว มองตาฉันๆ ตอนนี้เธอคือความหวังเดียวของฉัน อุ้มฉันไหวไม?" ผมจับหน้างุมๆนั้นให้สบตากับผม ผมจ้องไปในด้วยตาน้ำตาลนั้นมันช่างสวยจริงๆ แต่ต้องช่างเรื่องไปก่อนตอนนี้ผมได้รับการตอบรับด้วยการพยักหน้าช้าๆนั้นแล้ว "เยี่ยม ฉันจะบอกทางนะ เธออุ้มฉันไปที่นั้นคอยหลบอย่าทำให้สะดุดตาคนอื่นๆ ทำได้ไม?". หลังจากพูดจบตัวเด็กนั้นสั่นเทายิ่งกว่าเดิม "มะ ไม่ผมทำไม่ไหว ผม" "ใจเย็น เราจะร่วมมือกัน ฉันไม่ปล่อยให้เธอทำมันเพียงลำพังหรอก เด็กน้อย เธอจะเป็นขาและฉันจะเป็นหูตาให้เธอ ถึงเธอจะไม่เชื่อตัวเองได้โปรดเชื่อฉัน เชื่อใจฉันและฉันก็เชื่อมั่นในตัวเธอ" เหมือนคำปลอบของผมจะได้ผลเด็กหนุ่มนั้นหยุดตัวสั่นและเอ่ยคำพูดด้วยความมั่นใจ "เราจะไปที่ไหนกันคับ คุณเกรฟส์" เด็กหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับกระชับกอดให้แน่นขึ้น "ห้องพักของฉันเอง"
วันพุธที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2559
I found you II [FB:credence/graves]
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น