I found you VII
“อื้ม”
เพอร์ซิวัลลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ นี่ก็เป็นวันที่สามหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นที่พวกเรามีสัมพันธ์กันมันไม่ได้ทำให้เครเดนซ์ทำตัวผิดแปลกจากก่อนหน้านั้น
แต่กลับตัวติดเขามากกว่าเดิมไม่ว่าเขาจะเดินไปส่วนไหนของบ้านด้านหลังเขาจะเครเดนซ์มองตลอดแทนตอนนอนกลางคืนจะแอบมานอนกับเขาและจะไปก่อนที่เขาจะตื่น ในแต่ล่ะวันที่มันผ่านไปเขารู้ว่าความรู้สึกนี้มันจะอยู่ได้ไม่นานเครเดนซ์จะมีอายุที่ไม่ยืนยาวนัก
เขาอยากจะให้เวลาที่เหลือนี้มีค่ากับเจ้าตัว สิ่งแรกที่เขาวางแผนคือการจัดการ ‘ออบสคูรัส’
ก่อนแน่นอนว่าเขาทำมันด้วยตัวเองไม่ได้ แต่เขาได้ฝากคำขอไปยังน้องชายของเพื่อนเขา
ตอนนี้เขาเพียงแค่รอให้เจ้าตัวเดินทางมาที่นี้
ตอนนี้คงถึงเวลาที่เหมาะจะพูดเรื่องนี้กับเครเดนซ์
“!!!”
ขณะที่เขากำลังจะเดินออกจากห้องนอนสายตาของเขาสะดุดกับบางอย่างบนโต๊ะทำงานในห้องมันคือไม้กายสิทธ์ของเขา
ข้างในมีกระดาษเล็กๆอยู่มันเขียนว่า
“ฉันเอาของๆนายมาคืน อีกไม่นานฉันจะมาเอาของฉันคืน
จาก
จี “
“ชิ!!” ใช่
ตอนนี้กวินเดลวัลด์รู้แล้วว่าเขามีออบสคูรัสห้องเขาไม่ปลอดภัยอีกแล้ว แต่เขายังมีหวังวันนี้คือวันที่ นิวท์
สคามันเดอร์ จะมาถึงที่นิวยอร์ก เขาได้ขอร้องให้เพื่อนเขาส่งข้อความไปให้น้องชายตัวเอง
เขาคิดไว้แล้วว่าไม่นานที่นี้จะต้องถูกพบแต่เขาก็หวังว่าจะหลังจากที่เขาไปแล้ว เขาต้องมีหวัง
เขาขย่ำกระดาษนั้นทิ้งและเดินมุ่งหน้าไปที่โซฟากลางห้อง
“เครเดนซ์
ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” เขาจ้องหน้าเครเดนซ์ด้วยสีหน้าจริงจัง เจ้าตัวเหมือนรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะทำตัวเยาะแยะ
เครเดนซ์เงยหน้าจ้องเขาตอบหลังที่ค่อมๆนั้นยืดตรง พร้อมที่จะรับฟังสิ่งสำคัญ
“เรื่องที่แรก
การที่จะเอาออบสคูรัสออกไม่เคยมีการบันทึกไว้ ฉันอยากให้เธอเตรียมตัวไว้”เพรอ์ซิวัลกุมมือแน่นขึ้นมันทั้งสั่นและเริ่มชื้นเหงื่อ
“พวกเขาจะตายหลังจากที่เอาออกหรอกคับ”
เครเดนซ์มองเพอร์ซิวัลสายตานั้นมันเศร้าสร้อย สักพักกว่าที่คุณเกรฟส์ของเขาจะตอบ
แต่ก็แค่เพียงส่ายหน้า
“ไม่เคยมีใครทำหรอก
ส่วนมากเด็กที่เป็นแบบเธอมักจะอายุไม่เกิน 10 ขวบการจะเอาออกมาจึงเป็นเรื่องใหม่โอกาสมีเพียง
50:50 แต่ถ้าเอาออกได้อายุขัยเธอจะไม่โดนลดทอนอีก
และกวินฯจะไม่ไล่ตามเธอด้วย”
“แล้วพอเอาสิ่งนั้นออกคุณเกรฟส์จะทิ้งผมไหมคับ” ดวงตาของเครเดนซ์สั่นไหว
เขากลัวที่จะกลายเป็นสิ่งที่หมดประโยชน์อีกครั้ง
“ไม่
ไม่ใกล้เคียงเลย เราจะมาอยู่ด้วยกันต่างหาก เราจะย้ายออกจากอเมริกา
อาจจะขึ้นเหนือไปที่ที่ไม่มีใครรู้จักเราสองคนแล้วฉันจะสอนเวทย์มนต์
เราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันจะไปทิ้งเธอ ฉันสัญญา”
เพอร์ซิวัลดึงมือของเครเดนซ์มากุมในขณะที่พูด เขาลูบมันอย่างช้าๆ
เขาชอบมือของเครเดนซ์ มันทั้งเรียว สวย และยังนุ่มมากช่างต่างกับของเขา
“ละ
แล้วเรื่องอื่นล่ะคับ”
การกระทำของเพอร์ซิวัลเรียกให้หน้าของมีรอยยิ้มกับแก้มแดงระเรื่อได้ไม่ยากเลย
“อ่า เธออยากจะย้ายมาใช้นามสกุลเดียวกับฉันไม”ทันทีสิ้นสุดประโยคเครเดนซ์ปล่อยโฮและโผเข้ากอดคุณเกรฟส์ของเขา
“อยากคับ
ผมอยากเปลี่ยน ขอบคุณมากเลยคับ ผมๆๆ ผมดีใจมากเลยคับ”
พวกเขากอดเนิ่นนานแต่ทุกอย่างก็โดนขัดด้วยเสียงเคาะประตู
“เธอรออยู่นี่นะ”
เพอร์ซิวัลเดินไปที่ประตูส่องตาแมวก่อนจะสะบัดมือไม้กายสิทธิ์มาอยู่ในมือเขาก่อนจะเปิดประตูเผยในเห็นชายชาวอังกฤษผมสีน้ำตาลแดงอยู่ท่าแปลกๆอยู่และยังมองแบบแปลกๆ
เขาไม่รอช้ายกไม้ออกมาและเป็นจังหวะเดียวกันที่อีกฝ่ายยกไม้ขึ้นมา
“รีเวลิโอ้/รีเวลิโอ้”
พวกเขามองกันสักพักเมื่อไม่มีอะไรเปลี่ยนเขาผายมือเชิญเข้ามาก่อนจะปิดประตูเขาสำรวจว่ามีใครไมก่อนจะล็อคห้องเขาร่ายมนต์ปิดกั้นเสียงไม่ให้ออกไปข้างนอก
“โอ้ว
เหมือนพวกเธอจะรู้จักนะ” เพอร์ซิวัลมองผู้มาใหม่ที่มาถึงก็คุยกับเครเดนซ์อย่างกับรู้จักกันมาก่อนมันสร้างความหงุดหงิดให้เขาจนเขาต้องเดินหนีเข้าไปในครัว
“พวกนายเจอกันได้ไงน่ะ
มีแต่กาแฟนะ” เขาเดินกลับมาพร้อมกับแก้วกาแฟกับโกโก้
“ขอบคุณคับ/ขอบคุณ”
“ที่รถไฟใต้ดินหลังจากที่เขาทำร้ายเซเล็มใหม่ๆน่ะคับ
ผมจะช่วยเขาแต่ไม่ทันมือปราบในกระทรวงแล้วพวกคุณเจอกันได้ไงคับ”
นิวท์ถามด้วยความสงสัยแต่ท่าทางบางอย่างมันก็ดูรีบร้อนเพอร์ซิวัลมองสายตาที่พยายามจะส่งให้เพอร์ซิวัลไปที่หน้าตา
“เครเดนซ์ต่างหากล่ะที่เจอฉัน
เขาเป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า เวลามีไม่มากแล้ว
นิวท์ฉันขอถามหน่อย เธอจะใช้เวลาที่จะดึงออบสคูรัสออกมานานไม” เขาพูดไปพร้อมกับมองลอดช่องม่านไปข้างนอก
‘สี่ คน มีกวินฯรวมอยู่ด้วยไม่ดีเลย’
“สองชม.คับ “
“เริ่มได้เลยไม” คำตอบนั้นเป็นเพียงการพยักหน้านั้นก็มาพอแล้ว
“ดี
งั้นฉันจะเริ่มอธิบายแผน”
...................................................................................................................................................................
อีกไม่นานก็จะจบแล้วนะคะ ตื่นเต้นจังงงงงงงงงงง
ตอนหน้าจะเป็นการหลบหนีออกจากที่พักนะ
จริงๆการเขียนบรรยายมันยากเหมือนกันเนอะ
คือมันมีภาพในหัวแต่ไม่รู้จะเขียนยังไง
เขียนแล้วเขาจะเข้าใจไม
คืออยากให้เม้นกันอ่าค่ะ
จะได้รู้ว่ายังรู้เรื่องกันนะ
ช่วยเม้นกันด้วยนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น