ตอนพิเศษ:X’mas
Rate:PG-15
จากคนเขียน:ตอนที่จะโยงกับI found you นิดๆนะ แต่จะไม่สปอยตอนจบไม่ต้องกลัวจ๊ะ
.........................................................................................................................................................................................................................
24 ธันวาคม 193X
ในอากาศที่หนาวเย็นของหน้าหนาวนี้ภายในตลาดที่ผู้หนาแน่นวันนี้คือวันคริสต์มาสอีฟ
ผู้คนรวมถึงเหล่าพ่อมดแม่มดด้วยที่มาจับจ่ายซื้อของเพื่อที่จะฉลองในวันพรุ่งนี้
หนึ่งในนั้นคือ เพอร์ซิวัล เกรฟส์
ที่กำลังเดินในมืออุ้มถุงกระดาษที่อัดแน่นไปด้วยผลไม้และมันฝรั่งอีกมือยังมีไก่งวงอีกตัวนึงและคนเดินข้างๆเขาคือ
แบร์โบน เครเดนซ์ ที่ถือของเยอะไม่แพ้กัน แต่เป็นจำพวกเสื้อผ้าของเครเดนซ์ที่เจ้าตัวสูงเอาๆจนแม้จะยืนหลังค่อมๆก็สูงกว่าเขาแถมยังไม่รวมที่ร่างกายมีกล้ามเนื้อมากขึ้นและของขวัญที่เพอร์ซิวัลสั่งทำพวกเขาทั้งสองเดินมุ่งหน้ากลับที่พักที่ห่างไปอีกบล็อค
นี่ก็เข้าปีที่สามที่พวกเขามาอาศัยด้วยกันหลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างจบลง
เขาได้สอนเวทย์เล็กๆน้อยๆให้ก่อนซึ่งไม่ผิดหวังเลยเครเดนซ์คือนักเรียนที่ดี
ถึงจะทำไม่ได้ในทันทีแต่เจ้าตัวพยายามจนตอนนี้มีความสามารถเท่าพ่อมดแม่มดทั่วไป
และอีกอย่างเจ้าตัวไม่ใช่สคิวป์ และยังมีความเปลี่ยนในทางที่ดีอีกหลายอย่าง เช่น
พูดมากขึ้น เงยหน้าสบตามากขึ้น ไม่ขี้อายและกลัว ยิ้มมากขึ้น กล้าแสดงออกมากขึ้น และยังทำงานเก็บเงินเองถึงแม้จะแค่ในร้านขนมปัง
เจ้าตัวให้เหตุผลว่าอยากจะทำอะไรที่คนทั่วไปทำ เขาก็ไม่ขัด
เขาอยากให้เครเดนซ์ได้มีอิสระ เรียนรู้โลกภายนอก เขาแค่ให้คำปรึกษาได้เท่านั้น
ส่วนความสัมพันธ์ของพวกเขาที่คนอื่นมองคือ
พวกเขาเหมือนพ่อลูกกัน แต่จริงๆแล้วคือ คนรัก แต่ทุกอย่างคือความลับ
ถ้ามีใครรู้คุณอาจโดนจับก็ได้
เมื่อถึงห้องพักพวกเราไม่รอช้าจัดการหน้าที่ของตนเอง
เขาตกแต่งห้องด้วยไฟหลากสีมีต้นสนเล็กที่มุมโซนนั่งเล่น เรียงกล่องของขวัญให้เรียบร้อย
เรียงเสื้อผ้าเข้าตู้เมื่อทุกเสร็จเขาเข้าไปที่ครัวช่วยเครเดนซ์เตรียมวัตถุดิบสำหรับวันพรุ่งนี้
พวกเขาหมดครึ่งวันไปกับการจัดการทุกอย่าง พวกเขายังเหลือมีเวลาอีกเยอะ จริงเขาสามารถกลับไปทำงานต่อได้แต่ลูกน้องและหัวหน้าเขารวมใจกันให้เขาหยุดยาวจนถึง26 และยังเป็นช่วงเดียวกันกับเครเดนซ์หยุดงานพอดี
ตลอดช่วงบ่ายพวกเขาใช้เวลาที่โต๊ะทำงานเอกสารโดยมีเครเดนซ์อยู่ใกล้ๆช่วงเย็นหลังทานข้าวเสร็จพวกเขาก็นอนเล่นกันที่โซฟาโดยที่เขาเอนพิงเครเดนซ์และเครเดนซ์ก็กอดเอวเขาไว้เอาคางมาเกยไหล่
“เบื่อหรือไง เจ้าลูกหมา” เพอร์ซิวัลยกขึ้นมาลูบผมที่ตอนนี้มันยาวถึงต้นคอแล้ว
“ก็ช่วงที่ผ่านมาทั้งคุณเกรฟส์กับผมงานยุ่งนิคับ
พออยู่อย่างนี้เหมือนอยู่สวรรค์เลย”
เครเดนซ์ยู่หน้านิดๆ
“งั้นมาใช้เวลาก่อนพวกเขาจะมาให้วันพรุ่งนี้ไม” เพอร์ซิวัลพลิกตัวและโอบคอ
“แล้วถ้าผมทำคุณลุกไม่ไหวล่ะคับ” เครเดนซ์เริ่มไล้มือลงต่ำเรื่อยๆ
“พรุ่งนี้หมาน้อยก็จะต้องตื่นเช้ามารับแขกกับทำอาหารเองไงล่ะ”
เพอร์ซิวัลดึงจมูกอย่างหมั่นไส้
“ถ้าแค่นั้นคืนนี้คุณเกฟส์คงหนีผมไม่รอดแล้วล่ะคับ”
เครเดนซ์ยิ้มกว้างและก้มมาหอมแก้มเขา
“เด็กหื่นกาม”
“ผมก็หื่นแค่กับคุณเกรฟส์เท่านั้นล่ะ”
เครเดนซ์กดจมูกสูดกลิ่นของอีกฝ่ายเข้าไปเต็มปอดและเพอร์ซิวัลก็ลูบหัวเครเดนซ์ไปด้วย
“ฮ่าๆๆ เธอนิน่า
นี่ก็ผ่านไปอีกปีแล้วนะ”
“คับ
ผมมีของขวัญสำหรับคุณเกรฟส์ด้วยนะคับ ผมไม่รู้ว่าคุณจะชอบมันไม”
เครเดนซ์ฝังใบหน้าลงไปที่ไหล่ของเพอร์ซิวัลและพูดด้วยเสียงอู้อี้
“ฉันก็มีให้เธอเหมือนกันนะ”
“คุณให้ผมมาสองปีแล้วนิคับ
แต่ผมพึ่งให้คุณปีแรกเองนะคับ”
“ฉันชักอยากรู้แล้วสิ
รอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆ”
“คุณกำลังล้อผมอ่า”
เครเดนซ์เงยหน้าขึ้นมามองเพอร์ซิวัลที่กำลังยิ้มอ่อนๆพร้อมเลิกคิ้วขึ้น
“ฉันเปล่าสักหน่อย จริงๆนะ”
“คุณล้อผม นี่แน่ะๆๆ”
เครเดนซ์ใช้มือจี้เอวคนแก่กว่าทำให้เพอร์ซิวัลดิ้นพล่านเหมือนปลาขาดน้ำ
ภายในค่ำคืนที่หนาวเหน็บนี้ห้องพักของเพอร์ซิวัลที่แต่เดิมมักเงียบเหงาตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะแม้ว่าจะมีกันเพียงสองคนแต่ความรู้สุขมันช่างมหาศาลนัก
เขานั้นช่างโชคดีที่เครเดนซ์เป็นคนมาเจอเขา เขาช่างโชคดีมากจริงๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เธอคือของขวัญสำหรับฉัน เครเดนซ์"
"คุณเกรฟส์ก็เช่นกันคับ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น