I found you VI
"อ่า " เพอร์ซิวัลพยายามหาเสียงของตัวเองเขาไม่ได้ใจเต้นกับคนนี้เลยจริงๆนะ
"เครเดนซ์ฉันมาเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย" เขามองอาการของอีกฝ่ายที่มีท่าทางตื่นๆเล็กน้อยแต่ก็เดินมาหาเขาอยู่ดี เขาสะบัดมือเก้าอี้จากห้องครัวก็เลื่อนมาวางฝั่งตรงข้ามเขาและสะบัดอีกทีผ้าเช็ดตัวก็ไปอยู่ที่หัวเปียกๆนั้น
"เช็คผมให้แห้งก่อนแล้วเราจะเริ่มคุยกัน" เขาหันไปเคลียร์เขียนรายการของใช้ประจำวันและวัตถุดิบที่ใช้ทำอาหารเขาเช็คมันรอบนึงหลังจากเขียนเสร็จและเขาหันไปแต่ต้องพบว่าเด็กนั้นมันทำตัวอย่างกับเด็กเล็กที่เช็คผมไม่เป็น!!! มันสร้างความหงุดหงิดเล็กๆให้เขาท่าทางที่เงอะงะกับแขนที่ดูเก้งก้างนั้นอีก
"เฮ้อ!!" เขาถอดหายใจแล้วค่อยๆลุกและเดินไปอย่างช้าถึงจะไม่ลำบากเท่าก่อนหน้านี้แต่มันก็ยังไม่มั่นคงเท่าที่ควรอยู่ดี
"ยืมตักเธอหน่อยนะ เอามือออกไป ฉันจัดการให้" เขานั่งลงบนตักกว้างนั้นก่อนจะเอ่ยขออนุญาตเขาสัมผัสได้ถึงตัวที่เกร็งขึ้นเขาไม่ค่อยแปลกใจเท่าไรใครๆก็จะตัวเกร็งทุกครั้งที่เขาจ้องหรือจับตัวยิ่งเวลาคุยงานลูกน้องเป็นกันทุกคนเลยทั้งทีเขาก็ไม่ได้ดุเพียงแค่ปกติแล้วในเวลาทำงานเขาจะจริงจังและเข้มงวดก็เท่านั้นเอง
"เวลาเช็ดผมไม่ใช่แค่ขยี้ เธอต้องค่อยซับมัน" เพอร์ซิวัลอธิบายไปพร้อมกับคอยเช็คผมไปด้วย แต่อีกคนเหมือนจะไม่ได้ฟัง เครเดนซ์กำลังต่อสู้กับตัวอย่างมาก เขาก้มหน้าพยายามคุมตัวเองไม่ให้แสดงอาการอะไรที่ผิดไปจากปกติถึงแม้ว่าใจเขาจะเต้นจนเหมือนจะหลุดออกมาแล้ว เขาดีใจมากในการดูแลเอาใจใส่ของคุณเกรฟส์ตัวจริงแต่มันมากเกินไปจนเขาจะคุมตัวเองไม่อยู่ ทั้งการสัมผัส กลิ่นและเสียงมันทำเขาคลั่ง แต่ความคิดมันมักจะช้ากว่าร่างกายมือของเขาโอบไปที่เอวและค่อยๆดึงคนบนตักให้เข้ามาใกล้ขึ้นๆอีกคุณเกรฟส์ใกล้มาขึ้นเท่าไรที่กลางตัวก็ปวดเหน็บมากเท่านั้น แต่ทุกอย่างหยุดลงเมื่อคุณเกรฟส์ดึงแก้มของเขา
"เธอไม่ต้องกลัวฉันจะหล่นขนาดนั้นก็ได้นะ ฉันจะวานเธอไปซื้อของหน่อยแต่ก่อนไปฉันจะต้องจัดการกับการแต่งตัวและบุคลิกเธอก่อน" เพอร์ซิวัลสะบัดมือทางกล่องที่โต๊ะของเขาให้มาอยู่ที่มือ เพอร์ซิวัลเปิดมันและหยิบหลอดแก้วเล็กๆออกมาเปิดจุกเทน้ำใสๆลงบนมือเอามาชโลมของเครเดนซ์ไม่นานผมของเครเดซ์ก็ยาวขึ้นถึงบ่าเขาค่อยๆลุกขึ้นมาและสะบัดมือกรรไกรในกล่องก็พุ่งไปตัดแต่งทรงผมให้เข้าที่ส่วนเขากลับไปยืนที่ใกล้ๆเก้าอี้และกรรไกรนั้นก็กลับมาที่กล่องพอดีกับเขาหาอะไรมาค้ำตัวเองได้
"เครเดนซ์เธอลองยืนดีๆให้ดูหน่อยสิ เงยหน้าขึ้นด้วย" เครเดนซ์ลุกขึ้นและเงยหน้าตามที่เขาบอกอย่างว่าง่ายนั้นทำให้เขาถึงกับตะลึง ตอนนี้ผมของเครเดนซ์มันเข้ากับโครงหน้าคมออกหวานนั้นมาก ผมหลังที่ตัดสั้นละต้นคอและผมหน้าที่ตัดเป็นหน้าม้าแต่ไม่ได้เต่อปัดมันไปด้านขวาทุกอย่างนี้มันขับให้เคนเดนซ์ดูดี
"คะ คุณเกรฟส์คับ คือมันแปลกเหรอคับ"
"ไม่ ไม่เลย ส่วนนี่คือรายการที่ต้องใช้ จำไว้เวลาเดินห้ามก้มหน้า ตอนนี้เธอคือคนใหม่แล้วเธอไม่ได้อยู่ที่เซเล็มนั้นแล้วตอนนี้เธออยู่กับฉัน จงมั่นใจในตัวเอง" เขาหลุดจากการตะลึงได้เขายืนรายการให้เขาพูดเพิ่มความมั่นใจและดึงเครเดนซ์มากอดเขาลูบที่ท้ายทอยเขามักจะทำเวลาปลอบใครสักคน เขาผละออกมองหน้าของเครเดนซ์ที่มีความมั่นใจมากขึ้น เด็กนั้นเดินออกไปโดยมีเขายืนส่งอยู่ หลังจากที่ประตูปิดลง เขาเข้าไปที่ห้องน้ำปิดประตูล็อคมันเขาทรุดนั่งลง เขาเอามือลูบไปที่ส่วนนูนตรงกลางลำตัว มันกำลังตื่นตัว ใช่ เขาตื่นตัวเพราะ เครเดนซ์และเขากำลังช่วยตัวเองโดยที่นึกถึงหน้าของเครเดนซ์เขารู้ว่าการโอบเอวนั้นไม่ใช่กลัวเขาจะหล่น สัมผัสของมือที่เอวและสะโพกมันยังอยู่เขาหลับตานึกถึงสัมผัสเมื่อครั้งที่เครเดนซ์ทายาให้เขามือที่ค่อยๆไล้จากขาขึ้นมาหยุดอยู่ที่ต้นขาของเขาและสายตาของผู้ล่าที่มองช้อนถึงมาสบกับเขามันทำให้ขนลุกและยั่วยวนในเวลาเดียวกัน
เขาเร่งจังหวะก่อนจะกระตุกและปลดปล่อย เขานั่งหอบ ไม่ใช่เขาไม่เคยทำมาก่อนเขาก็อายุไม่น้อยแล้วสมัยก่อนที่จะเป็นมือปราบเขาก็ผ่านมามากทั้งชายและหญิงแต่ที่อยู่ยืดจริงกลับไม่มี พอมาเป็นมือปราบเขาคิดว่าจะมีสักคนแต่ความภาระและความรับผิดชอบทำให้เขากลายเป็นคนบ้างานแต่นานๆทีเขาก็มีปลอดปล่อยบ้างแต่ไม่ใช่มานั่งช่วยตัวเองเพราะเด็กที่เจอกันวันเดียวแบบนี้เขารู้ว่าความรู้สึกนี่คืออะไร
'เขาตกหลุมรักเครเดนซ์'
นั้นมันไม่ตลกเอาซะเลย เขากำลังตกหลุมรักเด็กรุ่นลูก เขาไม่มีความคิดที่จะกินเด็กเล็กเลยในชีวิตนี้ แต่ความคิดของเขาต้องหยุดลงด้วย
เสียงเคาะประตู เขาสะบัดมือคราบทุกอย่างก็หายไปเขาจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและออกจากห้องน้ำมุ่งไปที่ประตู เขาส่องตาแมวดูว่าใครคนอีกฝากคือคนที่เขาได้ส่งจดหมายไป'ธีซีอุส. สคามันเดอร์'เขาเตรียมพร้อมก่อนจะเปิดประตูทันทีที่ประตูเปิดออกเพื่อนที่รักก็พุ่งเขามากอดเขา มันถือเป็นเรื่องปกติของพวกเขาล่ะนะ หลังจากกอดจนหน่ำใจแล้ว ธีซีอุสก็พยุงเขามาที่โซฟาและเปิดบทสนทนาจนหน้าเตะ"ฉันคิดว่านายจะกลายเป็นศพสักแล้ว นายโอเคนะมาให้ฉันตรวจหน่อย" เจ้าตัวถือวิสาสะเปิดเสื้อเขาก็ไม่ได้ชอบอะไรเขาใช้คำว่าชินจะเหมาะคนนี้จะดีกว่าเขาโดนแบบนี้ตั้งแต่สมัยที่เรียนด้วยกันแล้ว"พอได้แล้วเราเริ่มธุระกันได้แล้ว!!!" เขาตัดบทพร้อมกับดันอีกคนให้นั่งดีๆและทันทีที่เขาเปิดบทสนทนาสีหน้าที่ทะเล้นนั้นเปลี่ยนจริงจังทันที นี่ก็ถือเป็นข้อดีอย่างนึงล่ะนะ..... . . . "งั้นฉันจะพยายามตามตัวมาให้เร็วที่สุด ตอนนี้ยังพอที่จะตามไอ้น้องชายได้ไม่ยาก""ขอบคุณมากจริงๆ เร็วมากเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น ที่นี่ไม่ได้ปลอดภัยเท่าก่อนแล้ว" พวกเขาลุกขึ้นและตรงไปที่ประตู"แน่นอน! แต่ช่วยต้องมีค่าตอบแทน" รอยยิ้มทะเล้นมันทำให้เขาเหนื่อยใจทุกครั้งที่มีค่าตอบแทนมันไม่เคยพ้นการเป็นหนูทดลองการเล่นพิเรณ์ๆตามเคยแม้พวกเขาจะอายุเท่านี้แล้วก็แต่อีกคนมักจะเล่นเป็นเด็กๆด้วยเหตุผลที่ว่าการเล่นมันทำให้มีชีวิตชีวาซึ่งเขาไม่รู้สึกเลยสักนิด"นายไม่คิดว่าแกล้งคนเจ็บใช่ไม?"เขาพยายามหาเหตุผลเพียงที่จะรอดตัว"ไม่หรอก แกล้งนายตอนนี้จะไปสนุกอะไร แกล้งเด็กที่มาอยู่กับนายดีกว่า"ธีซีอุสซุกหาลงไปที่ซอกคอของสร้างรอยมาร์คไว้นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพอร์ซิวัลโดนแบบนี้ ธีซีอุสยิ้มทะเล้นและมองนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู"สาม.....สอง.....หนึ่ง""แกร๊ก" " คุณเกรฟส์ ผม" "ฉันไปก่อนนะ ดาร์ลิัง" ธีซีอุสโน้มมาจูบปากเขาถึงมันจะไม่มีการสอดเข้ามาแต่ก็ทำให้เขาหยะแหยงมาก เท่านั้นไม่พอก่อนไปยังหอมแก้มเขาอีกฟอดและหันไปส่งสายตาท้าทายให้กับเครเดนซ์แบบไม่กลัวว่าอีกคนจะแปลงร่างมาฆ่าตัวเองเลยพร้อมกับออกไปแบบสบายใจทิ้งพวกเขาให้เงียบกริบเครเดนซ์เดินก้มหน้างุดๆไปยังห้องครัววางทุกอย่างลงบนโต๊ะ จริงๆเขาจะปล่อยเรื่องนี้ไปก็ได้แต่บางอย่างทำให้เขาไม่อยากให้เครเดนซ์เข้าใจผิดเขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆเดินไปหาทำทีช่วยเก็บของพร้อมกับดูสีหน้าของเครเดนซ์ไปด้วย เครเดนซ์ในตอนนี้เขาไม่สามารถเดาอะไรได้เลยสีหน้านั้นนิ่งจนเขาไม่รู้ว่าเจ้าตัวคิดอะไรอยู่"เครเดนซ์เธอคงไม่คิดว่าฉันกับเจ้านั้นเป็นอะไรแบบนั้นใช่ไม" เขาถามน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจนัก"...." สิ่งที่ได้รับกลับมาเพียงการส่ายหน้าเล็กน้อย เครเดนซ์พยายามสะกดความโกรธและริษยา เขาพยายามลืมภาพนั้นแต่มันก็ยังติดตาของเขาอยู่เลย ตอนนี้ในหัวมันกึกก้องไปด้วยคำพูดที่ว่า 'คุณเกรฟส์คือของๆเขา' "เรารีบเก็บกันเถอะ" พวกเรานำของสดใส่ในตู้เย็นคุณเกรฟส์ชี้ไปที่ห้องนอนที่ไม่ได้ใช้คุณเกรฟส์เดินนำไปเปิดห้องภายในกว้างมากและยังความสะอาดมากด้วย"ขอบคุณคับ คุณเกรฟส์" เขาก้มหัวลงเล็กน้อยก่อนจะรีบจัดวางของใช้ที่พึ่งไปซื้อมาตามจุดต่างๆ"ห้องนี้เป็นของเธอแล้วนะ จะทำอะไรกับมันก็ตามสบายเลย""คอของคุณมันเป็นรอย""อ้อ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แค่รอยมาร์คน่ะ" เพอร์ซิวัลยืนมือปิดรอยนั้นด้วยความลนลานเล็กน้อยเขาหันหลังจะเดินออกจากสถานะการนี้แต่คำถามก็ทำให้เขาหยุดลง"คนเมื่อกี้ทำไว้หรอคับ""อื้ม" เพียงคำตอบสั้นๆของเพอร์ซิวัลมันส่งผลมหาศาลให้กับเครเดนซ์ ร่างทั้งร่างสั่นเทาด้วยความโกรธดวงตาเปลี่ยนเป็นสีขาวรอบๆตัวเริ่มควันดำๆที่คืบไปหาเพอร์ซิวัล'คุณคือของๆผม'คำๆนี้วนอยู่ในหัวของเครเดนซ์พร้อมกับสติค่อยๆโดนลดทอนและถูกแทนที่ด้วยความบ้าคลั่งทุกอย่างเหลือแต่ความดำมืดเขาปล่อยทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณเหมือนทุกครั้ง"เฮ้ เคร....""เครเดนซ์ ได้...กลับ""เฮ้ เครเดนซ์!!!" เครเดนซ์สะดุดตัวตอนนี้เขาหลุดออกจากด้านมืดแต่ภาพตรงหน้ามันทำให้เขาจะร้องไห้คุณเกรฟส์ของเขานอนหอบอยู่ใต้ร่างเขาที่รอบคอขึ้นรอยแดงและยังช้ำเป็นจ้ำๆด้วย เสื้อผ้าที่เคยเรียบร้อยกลับหลุดหลุ่ยตามลำมีรอยฟันจำนวนมาก ยิ่งเขามองมันเขายิ่งรู้สึกผิดเขาทำพลาดอีกครั้ง เขาควรจะคุมตัวเองให้ดีกว่านี้ เขาๆๆ เขาทำร้ายคุณเกรฟส์"คะ คุณเกรฟส์ ผมๆๆ ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้" เขาหลับตาก้มหน้าร้องไห้เขาไม่อาจจะมองหน้าคุณเกรฟส์แบบตรงๆได้เลย เขาพร้อมถ้าคุณเกรฟส์จะลงโทษเขา เขายอมรับมัน ความผิดในครั้งนี้มันหนักหนากว่าครั้งไหนๆ"ขอบคุณเมอร์ลิน ฉันคิดว่าจะดึงเธอกลับมาไม่ได้ซะแล้ว""ผะ ผมจะไปเอายานะคั.." ทันทีที่เครเดนซ์ขยับมือหนาของเพอร์ซิวัลก็กระฉากรั้งไว้"อื้มมม อยากพึ่งขยับตัวนะ" การกระทำของเพอร์ซิวัลทำให้เครเดนซ์ชะงักเครเดนซ์ก้มลงไปก็พบตอนนี้ตรงนั้นของเขากำลังเชื่อมกับตัวคุณเกรฟส์และมีเลือดไหลออกมาด้วยมันทำให้เขากลัวมากขึ้น เขาทำอะไรไม่ถูกตัวของเขาสั่นไปหมดเขาควบคุมมันไม่ได้"เฮ้! ใจเย็นก่อน ฉันไม่เป็นไร ทุกอย่างโอเค" เพอร์ซิวัลดึงเครเดนซ์ลงมากอดเขาลูบท้ายทอยช้าๆตอนนี้เขาเพียงแค่คอยให้เด็กนี่ใจเย็นลงและช่องทางของเขาให้มันคลายด้วยเขาไม่รู้สึกรังเกียจเลยออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ บางทีเขาคงโดนทรมานจนเสพติดไปแล้วก็ได้'กินเด็กสักหน่อยคงไม่แย่เท่าไร'เพียงไม่นานเครเดนซ์ก็หยุดสั่นเจ้าตัวกำลังจะผละออกจากการกอดแต่ต้องเป็นคนลงไปนอนเพราะเพอร์ซิวัลพลิกตัวตอนนี้เครเดนซ์ลงไปนอนโดยมีเพอร์ซิวัลนั่งคร่อมอยู่เขาคุณเกรฟส์เสยผมที่กระเซิงไปด้านหลังและมองลงมาที่เขามันช่างเซ็กซี่เหลือเกิน"เด็กเกเรต้องโดนลงโทษ" เพอร์ซิวัลกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายขึ้นมาเขาประกบจูบสอดลิ้นไล้เลียสิ่งที่ข้างในเขาผละออกมาให้เด็กน้อยข้างใจสักหน่อยและจูบใหม่อีกครั้ง เขารู้ตอนนี้มือทั้งสองของเด็กนั้นกำลังขย่ำก้นของเขาแต่เขาจะปล่อยไปก่อน เครเดนซ์ถือเป็นคนเรียนรู้เร็วทีเดียวไม่นานก็สามารถตามเขาทันเขาจึงปล่อยให้เด็กนี่เป็นคนนำ'แต่บทลงโทษมันพึ่งเริ่มต้น' เขาผละออกมาและสะบัดมือเข็มขัดที่กางเกงของเคนเดนซ์ก็มาอยู่ในมือเขา"ชู่ ฉันไม่ได้จะตีเธอ" เขาจูบปลอบพร้อมกับรัดเข็มขัดไว้ที่คอเขาเลือกรูล็อคที่จะไม่รัดคอของเครเดนซ์มากนั้นมันออกจะหลวมด้วยซ้ำ"เรามาต่อให้ทุกอย่างมันเสร็จเถอะ" เขากระชากเข็มขัดทำให้เครเดนซ์หน้าของเครเดนซ์มาอยู่ซอกคอเขา เขาก้มลงไปที่ลาดไหล่ของเครเดซ์และกัดมันจนมีเลือดซึมออกมาและเลื่อนมาที่ใกล้ๆกับไหปลาร้าและทำรอยมาร์ค"นี่สำหรับที่เธอผลักฉัน" เขายังเลื่อนลงไปที่กล้ามอกเขาขบยอดอกนั้นส่วนอีกข้างเขาคลึงมันด้วยมือที่ว่างอยู่ มือข้างเด็กนั้นเปลี่ยนตำแหน่งมาโอบคอของเขาและมาพร้อมกับแกนกายที่แข็งขึ้นภายในตัวเขา"ฉันจะสอนบทเรียนง่ายๆให้กับเธอ ครั้งแรกน่ะสำคัญมากเธอต้องอ่อนโยนห้ามรุนแรง" เขาโยกตัวไปข้างเล็กน้อยแต่มันมากพอที่จะทำให้เครเดนซ์ส่งเสียงครางต่ำ"ต้องขยับช้าๆให้อีกฝ่ายปรับตัว" เขาดันตัวขึ้นลงช้าๆเครเดนซ์ในตอนนี้กลายเป็นแมวน้อยไปเรียบร้อยดวงตานั้นปลิ่มไปด้วยน้ำตานิ้วเรียวจิกผ้าปูแน่น"พออีกฝ่ายเริ่มชินแล้วเธอสามารถเพิ่มความเร็วได้ และเธอยังต้องหาจุดจี-สปอตมันจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดี" เขากดน้ำหนักลงไปแรงๆครั้งนึงแน่นอนเขาเจอจุดของตัวเองการกระแทกครั้งนี้มาพร้อมเสียงครางของเขากับเครเดนซ์แต่เหมือนเด็กน้อยของเขาจะครางดังกว่าเขา เขาปล่อยให้เด็กน้อยนอนพักสักพัก เขารู้นี่เป็นครั้งแรกของเครเดนซ์ ก่อนหน้านี้เจ้าตัวทำไปตามสัญชาตญาณดิบล้วนๆและเป็นโชคดีอีกครั้งของเขาที่ดึงกลับมาได้"คุณเกรฟส์ ผมไม่ไหวแล้ว" เครเดนซ์บิดเร้ามองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน "เธอรู้หรอว่าต้องทำอะไรต่อ" เขาหรี่ตามองและโยกตัวไปมาให้เด็กนี่สะท้านเล่น 'ก็เด็กมันน่าแกล้งนิ ทำไงได้' "ผะ ผมเคยเห็นที่ อื้อ~~ ที่เซเล็ม""ยังไง" เขาก้มไปปลดเข็มขัดที่คอก่อนจะไซ้มัน"ผมเคยเห็นพี่ในเซเล็มเขาทำกันตะ แต่อีกฝ่ายเป็นผู้หญิง""เธอเสียใจไมที่อีกฝ่ายเป็นตาแก่""มะ ไม่คับ ผมชอบมัน ผมชอบเพราะว่าอีกฝ่ายคือคุณ" และพวกเราจูบกัน ใช่ แบบร้อนแรงมากด้วยคำว่า 'ชอบ' ของเครเดนซ์ทำเขาเกือบเสร็จ ให้ตายสิเขาอายุปูนนี้แล้วไม่คิดว่าจะมาใจเต้นเพราะคำว่าชอบแบบนี้"งั้นเธอคงพร้อมที่จะทำตามบทเรียนของฉันแล้วใช่ไม" ทันทีที่คำพูดเขาจบลง เครเดนซ์ก็พลิกกลับมาอยู่ข้างบน แววตาฉายความเป็นนักล่าออกมาอย่างชัดเจน'ถึงเวลาออกล่าของสิงโตแล้ว'เครเดนซ์จับขาเขาพาดไว้ที่บ่าขยับกายอย่างช้าและค่อยๆเร็ว เด็กนั้นจำจุดของเขาได้ทุกครั้งที่เข้ามามันจะชนกับจุดนั้นทุกครั้งกระแสไฟฟ้าแล่นไปตามสันหลังเขาเ เขาโอบคอและจิกแผ่นจนมันถลอก มือที่จับเอวไล้ขึ้นมาที่ยอดอกและขยี้มันจนเขาหลุดครางเสียงดัง"คุณเกรฟส์คับ อื้มมม " เครเดนซ์ครางต่ำตรงนั้นของคุณเกรฟส์มันรัดเขาแน่นเหลือเกิน เขาเงยหน้ามองคุณเกรฟส์ของเขา เขากดจูบลงไปอีกครั้งเขาเร่งจังหวะเพิ่มอีกและเขาก็กระตุกสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยมันออกมาเขาขยับต่อไปอีกไม่กี่ครั้งคุณเกรฟส์ก็ปลดปล่อยออกมาช่องทางนี้รัดเขาแน่นกว่าทุกๆครั้ง"คุณเกรฟส์คับ ผมขอโทษกับเรื่อง.." "อ่า ฉันไม่ได้โกรธเธอมาตั้งแต่แรกแล้ว" "แต่ว่า.." "ไม่มีแต่ ตอนนี้เธอควรพาฉันไปอาบน้ำและทายา" เครเดนซ์พยักหน้าและอุ้มเขาไปอาบคราวนี้พวกเขาอาบด้วยแต่จุดจบไม่ดีนัก พวกเขาต่ออีกสองรอบในนั้น ด้วยเหตุที่ว่าเขากำลังคว้านคราบข้างในออกมาแต่เด็กมันดันมีอารมณ์เลยได้ต่อกันอีกมันทำให้เขาหมดแรงทันทีที่เขาถึงเตียงก็หลับโดยที่มีเด็กแสบนอนกอดเขา
.........................................................................................................................................................
หมดแล้วคร้าาาาาาาาาาาาาา แต่งไปเลือดท่วมพื้นเลย ให้ตายเถอะ
ถ้าไม่ผิดพลาดอีกสามตอนจะจบล่ะค่าาาาาาาา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น