รามเกียรติ์ yaoi เชลยหัวใจ (พระราม x ทศกัณฐ์) ตอนที่ 9

ตอนที่ 9

ณ พระราชวังอโยธยา

"หนุมานเจ้าว่า แม่นางบุษบา เป็นอย่างไร"

"ข้าว่านางก็ดีขอรับ"

"งั้นหรอ แต่ข้าสงสัยอยู่อย่างหนึ่ง ทำไมข้ารู้สึกคุ้นเคยกับนาง"

"อะ..เอ่อท่านอาจคิดไปเองเท่านั้นนะขอรับ"

"นั้นสิ"

'ถ้าหากรู้ว่าเป็นทศกัณฐ์ล่ะก็....ตายแน่!!!"


"องค์ราม ข้าขอตัวไปทำธุระสักครู่นะขอรับ"

"อื้ม ตามสบายเถอะ"   ร่างของวานรเหาะออกจากวังไปที่คณะละครชื่อดังในเมืองแปลงกายเป็นมนุษย์เข้าไปชมการแสดง เมื่อเข้าไปต้องตะลึงเมื่อเห็นชายหนุ่มที่ตนเพิ่งสารภาพรักไปกำลังขับร้องอยู่ แม้เสียงจะไม่หวานดังสตรีแต่เสียงนั้นทุ้มหวานและละมุนดังปุยนุ่มมีพลัง เมื่อกายแสดงจบร่างสูงของวานรแอบเข้าไปในด้านหลังและก็ได้พบกับยักษ์ทั้งสอง

"ต้องขอโทษด้วยนะ คนนอกห้ามเข้า"

"ข้าเอง หนุมาน" ร่างสูงกลับร่างของวานรเหมือนเดิม

"อ่า งั้นพวกเราต้องขอประทานอภัยด้วยค่ะ" ร่างของยักษ์ผู้พ่อโค้งขอโทษแต่กลับโดนห้ามไว้ด้วยร่างสูงของวานร

"มะ..ไม่ต้องก็ได้ วันนี้ข้ามาข้ามีเรื่องจะมาบอกท่านน่ะ"

"เรื่องอันใดหรือ?"

"ข้าจะมาบอกท่านว่า ข้าจะมาขอลูกของท่าน อินทรชิตขอรับ ท่านทศกัณฐ์" ร่างสูงพูดกับร่างยักษ์ผู้พ่อที่ตอนนี้อยู่ในชุดกระโปรง

"จะ..เจ้าพูดบ้าอะไรน่ะห่ะ!! ไอ้ลิงเผือก!!"

"ข้าขอสัญญากับท่านพ่อตาเลยว่า ข้าจะปกป้องเขาด้วยชีวิตของข้า จะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจ"

"ไอ้เจ้าลิงบ้า!!"

"หึๆ ข้าน่ะไม่ว่าอะไรพวกเจ้าหรอก แต่เจ้าสัญญากับข้าได้หรือเปล่าว่า เจ้าคุ้มครองลูกของข้า"

"ได้ขอรับ ท่านพ่อตา"

"ท่านพ่อ!! ท่านอย่าเออออตามไอ้ลิงบ้าได้ไมขอรับ"

"อะไรกัน ข้าว่าพวกเจ้าเหมาะสมกันดีออก จะได้มีใครปราบเจ้าได้ซักที"  ร่างบางของยักษ์ผู้พ่อยิ้มชอบใจ

"ท่านพ่อตาข้ามีเรื่องจะถามท่านสักหน่อย"

"ว่ามาสิ เจ้าวานร"

"ลูกเขยสิขอรับ"

"จร้าๆ  ลูกเขยก็ลูกเขย"

"ท่านพ่อ!!!"

"หึๆ"

"ท่านพ่อตา ท่านทำอย่างไรถึงกลบกลิ่นของท่านได้"

"เพราะสิ่งนี้ไงล่ะ มันเรียกว่า น้ำหอม น่ะ"

"แล้วทำไมท่านถึงไม่ไปอยู่ที่ไกลๆเล่า มาอยู่ในเมืองให้ทหารจับท่านหรือ"

"หึๆๆ  แล้วพวกเจ้าจับข้าได้หรือเปล่าล่ะ ที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ๆปลอดภัยที่สุดไงล่ะ"

"ท่านยังมีเหตุอย่างอื่นด้วยใช่หรือไม ท่านพ่อตา"

"......เรื่องนะ..."  ในขณะที่กำลังกันอยู่นั้นมีเสียงของเด็กแทรกเข้า

"ท่านแม่ ท่านพี่ ทำไมไม่รีบออกมากันหรือ"  ร่างของเด็กชายวัย 5 ย่าง 6 ขวบ ดวงตาของเด็กทั้งสองมีสีเหลืองแบบตาจระเข้ผมตัดสั้น ลักษณะหน้าตาคล้ายยักษ์ผู้เป็นมารดาและเจ้านายของวานร เจ้าเมืองอโยธยาได้วิ่งเข้ากอดยักษ์ร่างบางในชุดกระโปรง

"โทเศียร ตรีเศียร ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่กันล่ะ พวกเจ้ามีแสดงต่อมิใช่หรือ"

"โถ่ ท่านแม่พวกข้าอยากได้กำลังใจนิน่า"

"หึๆ จร้าๆ สู้ๆนะลูก"    ร่างบางจูบหน้าผากลูกทั้งสอง

“โทเศียรคือ พี่ ตรีเศียร คือน้องนะ หนุมาน”

"ท่านแม่ๆ วานรผู้นี้คือใครหรือ"  เด็กทั้งสองจ้องมองวานรเผือกอย่างสนอกสนใจตาเป็นประกาย

“นี้คือ หนุมาน ทหารเอกของเจ้าเมืองที่แม่ไปแสดงไง โทเศียร ตรีเศียร”  ร่างเด็กทั้งสองโดยไม่ต้องบอกกล่าวยกมือไหว้วานรก่อนจะวิ่งไปจับๆกอดๆ ร่างของวานร

“ว้าว!!  ท่านหนุมาน นี่เท่จริงๆเลย”

“หึๆ ข้ามีอะไรจะบอกพวกเจ้านะ ข้าน่ะกำลังจะเป็นพี่เชยของพวกเจ้านะ”

“พี่เขยหรอ ท่านจะแต่งกับท่านพี่หรอ??”

“ใช่ กับพี่ของพวกเจ้านั้นล่ะ”

“เย้ๆๆๆ”

“หึ..”  ร่างสูงของวานร เหล่มองร่างของยักษ์ตำแหน่งว่าที่เจ้าสาวของตนที่ตอนนี้ยืนตัวสั่นหน้าแดงด้วยความโกรธหรืออย่างอื่น  และร่างสูงก็ได้สาบานกับตนเอง

‘ข้าจะไม่ให้เจ้าหนีข้าไปไหนได้อีกและข้าจะปกป้องเจ้า ไม่ว่านั้นจะเป็นการขัดคำสั่งของใครก็ตาม ข้าจะไม่มีวันทรยศหรือทำให้เจ้าเจ็บที่กายหรือจิตใจโดยเด็ดขาด!!’

......................................................................................................................................................................